شهید حسینعلی بایمانی نژاد

بار الها سپاس و شکر بی پایان تو را که مرا خلق نموده به رسم آئین زنده وروشنی آگاه ساختی و دستم را گرفتی و از آلودگیها دورم ساختی و پس از سالها زندگی در این جهان فانی به سوی جهان ابدی دعوتم نمودی .

با پروردگارا :چگونه این همه نعمت تو را سپاس گویم با این زبان قاصرم در صوریتکه فضل و بخشش تو بی نهایت است .

معبودا : احساس می  کنم که دیگر جایم در این مکان فانی نیست . می خواهم از این قفس بگریزیم و به بارگاه لایتناهی تو پناه آورم .

جایم ده ای مولای من می دانم که آلوده ام و صحبت دومم با پدر و مادر عزیزم و گرامی ام است .پدر جان و مادر جان از شما کمال تشکر دارم که ۲۰ سال زحمت مرا کشیدید ومرا به این سن و سال رساندید و حالا هم با دست خودتان مرا به قربانگاه فرستادید  مکانی که حسین (ع) و یارانش آنجا قدم نهادند .

پدرم چه شبهایی که دست کوچکم را می گرفتی و به همراه خودت به مسجد می بردی و در آنجا مرا با احکام دین آشنا ساختی .

پدر جان :چگونه این همه زحمات تو را فراموش کنم .پدر عزیزم در طول زندگی ام از جانب من اذیت  و آزاری به تو رسید به بزرگواریت مرا ببخش مرا از دل و جان حلال کن واز قربانی شدن سومین گوهر  گرانبهایت در مقابل ذات باریتعالی خشنود و راضی باش چون پدر جان فردای قیامت هیچ چیز به دادت نمی رسد الا عملت .

پس چه عملی از این بهتر که جگر گوشه ات را به قربانگاه فرستادی و همچون حسین (ع) بر مرگش راضی بودی .

خداوند با حسین (ع) و یارانش محشورت فرماید .

و تو ای مادر عزیز و بزرگوارم : از تو متشکرم که این همه زحمت کشیدی ولی باورمان نتوانستم جبرا زحمات تو را بکنم .

مادر جان شیرت را بر من حلال کن و در فراقم بی تابی نکن . در مرگ عزیزت بی صبری نکن و خوشحال باش که ارزنده ترین گوهر گرانبهایت را در راه خداوند هدیه دادی و و شما ای برادران عزیزم :

همواره در یاد خدا و روز قیامت باشید به این دنیا دل نبندید چون این دنیا زود گذر است ولی از پدر و مادر می خواهم که لباسهایم ار در راه خداوند به فقرا انفاق کنید و برایم یک ماه نماز و۲۰ روز روزه بجا آورید